Hoewel er van alles speelt in het Midden-Oosten en het onbegrijpelijk is dat de moordpartijen in Gaza door Hamas nauwelijks in de Nederlandse media aandacht krijgen, ben ik daarover geheel niet verbaasd. Joden zijn namelijk schuldig en als ze ergens niets mee van doen hebben, dan nog hebben de Joden het gedaan. Ik wil dan

“Namens de Friese Joodse gemeenschap en ook namens onze Opperrabbijn Jacobs, (dat ben ik dus) spreken wij onze oprechte dank uit aan allen die zich in de afgelopen periode betrokken hebben getoond bij de aanslag op 7 oktober 2023, de verschrikkelijke nasleep daarvan en al het leed dat daaruit voortgevloeid is. Wij zijn diep geraakt

Van nature, beste lezer van mijn dagboek, ben ik zeer geordend. Ik regel doorgaans alles op voorhand (nou ja, alles ook weer niet, maar wel veel), ga uit van worse case scenario (= doemdenken) en wil dus ook dat mijn dagboek op tijd bij u aankomt. En dus had ik al voor Jom Kippoer mijn

Rosj Hasjana ligt alweer achter ons, het Joodse nieuwe jaar 5786is begonnen en de luide klanken van de sjofar galmen nog na in mijn hoofd en mijn gedachten. De honderd tonen van de ramshoorn riepen ons op om wakker te worden, niet in te dutten, niet weg te kijken en vooral ook aan zelfonderzoek te

Een normale rabbijn is erev (ingaande) Rosj Hasjana-Joods Nieuwjaar uitgebreid bezig zijn toespraken aan het voorbereiden voor de synagoge-diensten. Los daarvan zal hij zijn echtgenote bijstaan met de voorbereiding van de uitgebreide en feestelijke Jom Tov maaltijden waarbij uiteraard gasten aanwezig zullen zijn en omdat de gewone dagelijkse rabbinale beslommeringen ook doorgaan, zit zijn dagje

We zijn nog steeds aan het bijkomen van “ons vijftig jaar rabbijn feestje” zondag jl. Het was me min of meer opgedrongen en buiten mij om geregeld, want hoewel ikzelf pro-feestjes ben, zie ik liever een feestje om iets of iemand anders. Wat was er zo geslaagd, vroeg ik mezelf af en na enig nadenken

Beste dagboekeniers, We zijn net thuis van ‘mijn feestje’ in de sjoel va Arnhem. Ik ben redelijk moe en daarom, met uw goedvinden, spijbel ik dit dagboek door gewoon mijn toespraak als dagboek te gebruiken. En dus nu: Dagboek 14 september 2025 Vijftig jarig ambtsjubileum, vijftig jaar heel veel mooie momenten en ook vijftig jaar

De Alter Rebbe, de stichter van het Chabad Chassidisme, de stroming binnen het Jodendom waartoe ik mezelf reken, was de vaste wekelijkse Baäl Koree, de persoon die uit de Thora voorleest. Toen hij op de sjabbat dat parsha tawo (Deuteronomium 27) werd gelezen, zoals aanstaande sjabbat, niet in Lyozna was, hoorde zijn zoon, toen nog

Donderdag hebben we acht uur gevaren, van Harwich naar Hoek van Holland. Vanwege de bar-mitswa van onze kleinzoon waren we namelijk in Londen. Een geweldig feest en ook fantastisch om even weg te zijn. Maar ja, wat betekent vandaag de dag ‘even weg’ als de e-mails en whatsapps gewoon doorgaan en maar weinigen weten dat

“O Nederland let op uw saeck”  “Soms bekruipt mij het gevoel dat de geschiedenis van de jaren ’30 zich gaat herhalen en vraag ik me af of het klopt dat ik in 2025 leef”, liet een van mijn trouwe lezers mij weten en hij voegde daaraan toe dat een oude dichter (Valerius) ruim 400 jaar

De Sidra van aanstaande sjabbat begint met de opdracht om “rechters en ordehandhavers aan te stellen bij al uw poorten”. Als ik het nieuws volg, om me heen kijk en zie hoe onze samenleving wordt bedreigd door anarchie, dan kan ik niet anders zeggen dan dat deze oude Joodse Thora opdracht oud moge zijn, maar

De maand Elloel is begonnen en dus tot de dag voor Rosj Hasjana wordt er iedere dag, behalve op sjabbat, op de sjofar geblazen. Wordt wakker! Bereid je voor op de Ontzagwekkende dagen, Rosj Hasjana (Joods Nieuwjaar) en Jom Kippoer (Grote Verzoendag). En dus houd ik mezelf een spiegel voor. Hoe gaat het met mij

Vandaag geen dagboek maar een opinie, hoewel de opinie wel de opinie van gisteren was en dus ook als dagboek van gisteren geschreven had kunnen worden en als dagboek van vandaag verschijnen. Ronny Naftaniel en Binyomin Jacobs, zijn, of beter gezegd waren, tegenpooltjes. Bewust gebruik ik de verkleinvorm, want echte polen zijn we nou ook

Mijn sjabbat was bijna letterlijk in de soep gelopen. In sjoel was een kiddoesj aangekondigd omdat een van onze trouwe sjoelbezoeksters jarig was, op sjabbat zelf, en ze de sjoelbezoekers wilde laten delen in haar feestvreugde. Nu is er na iedere sjabbat-sjoeldienst een kiddoesj, een inspirerend en gezellig samenzijn, maar deze kiddoesj was dusdanig uitgebreid

Bij deze beken ik dat ik in de regel de binnengekomen commentaren niet altijd lees/las. Reden: tijdgebrek. Maar af en toe doe ik dat dus stiekem wel en dan zie ik hoe juist het lezen van reacties heel goed en tijdbesparend kan zijn. Goed, omdat het doel van mijn dagboeken niet uitsluitend voor mijzelf van

‘want gij zijt het kleinst van alle volkeren’ Het was gisteren een opmerkelijke sjabbat: niet een keer uitgescholden! Niet van huis naar sjoel, niet van sjoel naar huis en zelfs niet tijdens mijn sjabbat middagwandeling! Wel een paar keer vriendelijk sjabbat sjalom en een keer werd ik zelfs fysiek staande gehouden door een ietwat oudere

Dr. Aletta Jacobs feminist, geen extremist. De negende van de maand Menachem Aw ligt weer achter ons. De verwoesting van beide Tempels in Jeruzalem hebben we herdacht met vasten, op de grond zitten, treur… 9 Aw is/was de treurigste dag van de Joodse kalender. Het begin van het galoet, de ballingschap, waarin we ons nog

“Mijd het kwade en doe het goede, zoek de vrede en streef er naar”.   Hoewel mijn geheugen me af en toe in de steek laat, weet ik zeker dat ik mijn dagboek nog nooit eerder ben begonnen met een vers uit Tehillim-Psalmen (34:15) om de eenvoudige reden dat mijn dagboek niet door mij werd