Joods Maastricht

Angst komt in mijn woordenboek nauwelijks voor. Nauwelijks, dus niet helemaal niet. Donderdag jl. voelde ik bijna angst, of beter geformuleerd ‘zorg’, in mij opkomen. De negatieve berichtgeving over Israël is een dagelijks ritueel dat voorlopig nog wel zal blijven. Sterker nog: je hoeft geen profeet te zijn om te kunnen voorspellen dat het alleen

Waarom ik geheel niet heb geschreven over de Bibas moorden, werd mij gevraagd. Ik ging bij mezelf te rade en kwam toen tot de volgende verklaring. U heeft me misschien weleens horen zeggen dat ik tegen Anne Frank ben. Horen zeggen, want ik heb dat nog nooit, tot vandaag, aan het (digitale) papier toevertrouwd. Als

Eindelijk weer een gewone (donder)dag gehad. Vertrokken om 10:00 uur ’s ochtends en terug om 18:30 uur. Wat er zo gewoon was aan die dag? Uitsluitend pastorale bezoeken afgelegd, mensen bezocht, geen representatie, geen bijbedoeling, geen politiek! Een verademing. Mijn bezoek wordt zo gewaardeerd. Daar lag en ligt mijn passie. Natuurlijk is naar-buiten-treden een prima

Na de zeer drukke afgelopen dagen met als slot de Toebisjwat bijeenkomst in Arnhem, was mijn agenda nagenoeg leeg. Ik werd er bijna zenuwachtig van. En dus ben ik maar vast gaan vooruitdenken welke grap we dit jaar met Poerim gaan brengen. Want even niets doen ligt niet in mijn aard. Wel was er nog

Eigenlijk waren de laatste dagen een beetje saai. Geen incidenten, niets opwindends, niet hoorbaar uitgescholden, maar alles liep gewoon lekker. Ik was in Appingedam om kennis te maken met het nieuwe bestuur van de Vrienden van de Synagoge Bourtange. Nadat de heer Fokkens hoogbejaard na decennialang vrijwillige inzet afscheid had genomen als voorzitter van de

Bij mij thuis was zondagavond minjan gemaakt, een kleine synagoge-dienst, vanwege een jaartijd. Op de sterfdag van een eerstegraads bloedverwant heeft men de gewoonte om kadiesj te zeggen. Niets van doen met politiek, maar al mijn gasten, die met tussenpozen arriveerden, werden door de op de speelplaats aanwezige jongeren met een duidelijk niet Nederlandse afkomst,

Zaterdag aanstaande is het Joed Sjewat, de sterfdag van de vorige Lubavitcher Rebbe. Nou schrijf ik bijna nooit over Chabad/Lubavitch, hoezeer dat ook mijn richting is, maar nu toch even wel omdat het alles te maken heeft met mijn functioneren in Nederland. Tien (Joed) Sjewat was ook de verjaardag van Opperrabbijn Berlinger, mijn voorganger. Hij

In de Dom te Utrecht vond een bijzondere bijeenkomst plaats. Het doel? “Goede buren in Utrecht! Samen zijn we Utrecht! Kom ook naar de samenkomst op dinsdag 28 Januari om 19:00 uur in de Domkerk! …. Wij willen het conflict dat zich daar (in Gaza dus) afspeelt niet overbrengen naar onze stad. Daarom nodigen wij

Ik ontbrak, wel/niet tot mijn spijt, bij de Nationale Auschwitz Herdenking in Amsterdam. De reden? Ik was gevraagd om een lezing te geven in Cadier en Keer vanwege de Katholieke Dag van het Jodendom. De andere spreker was de bisschop van Roermond, Mgr. Ron van den Hout, de opvolger van Mgr. Smeets, die zo triest

We zitten nu op de boot naar Engeland. Uitgaande sjabbat gaan we weer terug en dan zondagochtend vanuit Hoek van Holland direct naar Maastricht vanwege de Dag van het Jodendom. In Cadier en Keer, in een zaal grenzend aan het klooster, wordt van mij een lezing verwacht. Onderwerp, u raadt het al: antisemitisme. Maandagmiddag zijn

De laatste dagen begonnen met een bijna lege agenda, maar uiteindelijk werd de agenda dagelijks on the spot ingevuld. De komende dagen is precies andersom. Een propvolle agenda zonder tijd voor tussendoortjes of onverwachte afspraken. En dus ben ik verzoeken voor een gesprek of ontmoetingen die ik moet organiseren aan het vooruit duwen, richting februari.