Joods Maastricht

Ik bemerk dat ik een beetje in de war raak. Enerzijds probeer ik mijn gewone ritme erin te houden, anderzijds meen ik op de hoogte te moeten blijven van de ontwikkelingen in de wereld. Maar als je daaraan begint ben je met niets anders meer bezig dan met het kijken naar allerlei video’s en het

Er zijn er nog een paar die het kunnen vertellen, hun verhaal, dat de trein daar stond, dat ze moesten instappen, dat het lang duurde, dat ze ergens ver weg, weer moesten uitstappen en dat ze toen…   Dit is het begin van een gedicht dat werd uitgesproken bij de plechtigheid in Hoogeveen waarbij zestig

Ongetwijfeld zal ik niet de enige zijn die momenteel bijna dag en nacht bezig is om het imago van Israël op te krikken. Normaliter wordt met opkrikken bedoeld dat de persoon die opgekrikt moet worden zich dient te veranderen om een betere indruk te maken, maar ik zou niet weten wat Israël zou moeten en

Als u mij vraagt hoeveel toespraken ik heb gehouden bij onthullingen van monumenten, Stolpersteine, Yad Vashem-uitreikingen en aan de oorlog gekoppelde herdenkingen, dan moet ik u het precieze antwoord schuldig blijven, maar het zullen er honderden zijn. Hoewel iedere toespraak iets eigens heeft, is er toch ook een  steeds terugkerende constante. Ik begin mijn herdenkingstoespraak

Nu Soekot weer voorbij is, zit ik weer te dagboekenieren. De eerste dagen Soekot waren we in Maastricht waar een kleine tachtig orthodox-Joodse gasten Soekot aanwezig waren. Ze kwamen uit België, Londen, Manchester, New York, Duitsland en Zwitserland. Een aantal van hen woonden in een flat waar een mogelijkheid bestond om een eigen Soeka te

Jom Kippoer was geweldig. De sfeer in sjoel was intens, bij de toespraken was het muisstil, de mensen waren meer dan voldaan en het Awienoe Malkeenoe moet Boven luidkeels gehoord zijn. Menigeen, zoals me dat na afloop van de dienst werd verteld, was tot tranen toe bewogen. Ik was dankbaar dat onze Amersfoortse sjoel, die

Mijn leraar en beste vriend rabbijn Ies Vorst is niet meer. En dus word ik benaderd om een in memoriam te schrijven voor het NIW en andere media. En toen stopte mijn schrijverspen. Hoewel ik meen een zeer vlot schrijver te zijn en de artikelen, columns en dagboeken bijna automatisch uit mijn digitale pen rollen,

Bijna weer een jaar voorbij en weer een nieuw jaar voor de Joodse (en niet-joodse) boeg! En dus is er sprake van een verjaardag. Niet de verjaardag van de wereld, door G’d geschapen, maar de verjaardag, de scheppingsdag, van de eerste mens, Adam. Was zijn geboorte een feest? Was er sprake van beschuit met muisjes?